Chano Piñeiro

Nesta entrada os vou falar dunha persona que foi moi importante para c cultura de Galicia, pois foi o impulsor do cine galego e neste idioma. Trátase de  Luciano Manuel Piñeiro Martínez, coñecido como Chano Piñeiro. Naceu en Pontevedra o 12 de outubro de 1954 e foi un director autodidacta que comezou traballando neste mundo na década dos 7', aínda que xa dende pequeno interesouse pola fotografía.
 

 

 

En 1984 publicou o seu primeiro cortometraxe en 35 mm: "Mamasunción", que trata o retrato dunha muller anciá que espera a carta do seu fillo emigrado. Con esta obra converteuse no icono do cine costumbrista e gañou moitísimos premios. Aquí volo deixo para que o vexades:

 

 

Tamén realixou en 1989 a súa primeira e única película de largometraxe: "Sempre Xonxa", sendo o primeiro largometraxe do cine e realizouse aquí en Galicia, por este gran director.

 

 

As súas obras que ten ao largo da súa vida, xa que faleceu con tan só 40 anos, son:

 

O camiño das estrelas (1993). Dirección.

Sempre Xonxa (1989). Dirección, Guionista,

Esperanza. (1986). Dirección, Guionista.

Mamasunción. (1984). Dirección.

Eu, o tolo. (1978). Dirección.

Os paxaros morren no aire. (1977) Dirección.

 

 Todo isto fixo que se convertera nun pionero e símbolo da audiovisual galega, e por iso temos que recoñecelo e galardonalo como realmente se merece.

Miguel Anxo Prado

Buscando información sobre personas relevantes na cultura galega encontrei a este conocido dibuxante e escritor de cómics galego, trátase de Miguel Anxo Prado. Iniciou a súa traxectoria en "Fanzine cero" xunto con outros autores e consegue publicar nas mellores revistas da época. Ao principio dos 90 dedícase só ao diseño de debuxos animados en televisión no programa que todos coñecemos "Xabarín Club" e tamén chegou a traballar en Estudos Unidos xunto con Steven Spielberg. Dende o ano 1998 é director do salón do cómic Viñetas desde el Atlántico na Coruña.
 

 

 

 

 
 En 2012 publicou a novela gráfica "Ardalén" có que gañou os premios máis importantes incluíndo no 2013  o Premio Nacional do Cómic con esta obra que mezcla realidade e ficción, memoria e olvido, e destaca tamén pola maestría do uso do color.

 

   Ten una gran cantidade de cómics publicados. Aquí vos deixo algunas das viñetas dos seus cómics:

 

 

Non só traballou con cómics, senón que tamén ten producción de cine e ilustracións.

Respecto ao cine, realizou "De profundis", obra que non teñe diálogos.

Aquí déixovos isto para que vexades un pouco como é:

 

 

 

Tamén ilustrou o libro "Bala perdida" de Manuel Rivas en lectura infaltil.

 

 

Neste vídeo nos conta un pouco como foi a súa traxectoria e cando descubríu a súa aficción polos cómics. Tamén nos mostra como fai algún dos seus debuxos.

 

 

Maruja Mallo

Maruja Mallo é unha pintora galega, nacida en Vivero considerada unha das mellores artistas da xeración dos 27 e da vanguardia interior española.

 

Naceu en Viveiro, en 1902, e o seu verdadeiro nome é Ana María Gómez González. Estudou na Real Academia de Bellas Artes de San Fernando, onde Dalí a introduce no surrealismo e na xeración dos 27. Traballana revista "Revista de occidente" onde fai a súa primeira exposición individual. Viaxa a París nos anos 30 onde entra de pleno no surrealismo. Vvolve a España e có inicio da guerra civil, exíliase en Arxentina e volve nos 60. Morreu en Madrid en 1995.

 

 

 



 

 
A súa obra máis importante é "Canto de las espigas"

 

Entre outras obras que teñe importantes: 

 

"La verbena"

 

 

 

 

 

En Viveiro, realizouse unha exposición no seu nome.

Tamén outros artistas a consideran una gran artistas, pois mitos deles teñen citas sobre ela, por exemplo:

"Maruja Mallo, entre Verbena y Espantajo toda la belleza del mundo cabe dentro del ojo, sus cuadros son los que he visto pintados con más imaginación, emoción y sensualidad." de Federico García Lorca

 

outro exemplo:

 

"TÚ, tú que bajas a las cloacas donde las flores más flores son ya unos tristes salivazos sin sueños y mueres por las alcantarillas que desembocan a las verbenas desiertas para resucitar al filo de una piedra mordida por un hongo estancado, dime por qué las lluvias pudren las hojas y las maderas. Aclárame esta duda que tengo sobre los paisajes. Despiértame." Rafael Alberti

 

Música galega

Hola compañeiros, xa que temos que falar de cousas sobre a cultura galega, vou empezar falando sobre a música galega, en concreto sobre un grupo, Fuxan os ventos.

Fuxan os ventos é un grupo galego, de Lugo, que recolle e canta cantigas, cancións tradicionais de pobos, cancións protesta, poemas de autores e tamén composicións propias, aínda que empezou tovando mñusica flok. Dependendo de como se mire, este grupo pode considerarse reinvindicativo, non só polo feito dos temas que trata e as súas letras, senón polo feito de que canta galego e xa empezou a facelo nos tempos de finais do franquismo, no ano que se creou, en 1972. Tamén houbo máis grupos neste tempo pero foi o que máis compromiso social tivo.
Bueno, despois de contaros un pouco como é o grupo, os vou ensinar por quen está formado. Está composto por nove persoas, a cal cada una ten a súa función no grupo, e son:

 

Antón Castro, zanfona, mandolina, voz.

Xosé Vázquez, percusión tradicional y voz.

Pedro Lucas, gaita, flautas y voz.

Xoan L. Fuertes Saavedra, bouzuki, guitarra, violín y voz.

Carmen Vázquez, voz.

Tereixa Novo, voz.

Maruxa Fociños, voz.

Alfonso Fernández, voz.

Moncho Díaz, voz, guitarra, flautas.

Este grupo é un dos moitos exemplos da cantidade de cousas que temos en Galicia, como é a música coas súas cancións en galego e que nin sabemos que existen. Tamén é certo que este grupo recibíu moitos premios, pero polo pobo galego non é tan recoñecido, pois a xente normalmente non escoita música en galego, o que fai que se vaian perdendo cad vez máis cousas da nosa cultura.